Rust, reinheid en regelmaat

"Oracolo del Signore mi, o Signore. Siede alla mia destra." Het is zes uur in de ochtend. Italiaanse woorden omgeven mij als een warme deken. Mijn comfortabele bed heb ik verruild voor een harde kerkbank in de kapel van Sacro Eremo. Ik ben onderdeel van de 'Ufficio delle Lettere', een mis waarin veel wordt gezongen en gebeden.

Het is fijn om niet precies te weten wat er wordt gezegd. Ik heb al moeite met het verstaan van het psalmnummer. Stiekem kijk ik bij mijn buurvrouw. Ah nummer 346. Ik blader wat in mijn psalmboek en neurie mee. Waarschijnlijk was ik mij allang gaan irriteren als deze dienst in het Nederlands was geweest. De afstand die ik tot de Italiaanse taal ervaar, maakt juist dat ik dichterbij de rituelen kan zijn. Ik laat ze over me heenstromen. Geniet ervan. En verder hoef ik er niets mee.

Ik voel mij hier veilig in het klooster van Sacro Eremo. Verkleumd en moe kwam ik twee dagen geleden binnenvallen. Na een zware regenachtige tocht had ik behoefte aan een warm thuis en een kleine pauze tussen al dat wandelen. Vertwijfeld klopte ik aan bij Sacro Eremo. Is er plek? Zijn er mensen waar ik mee kan praten? Of is het de bedoeling dat we de hele dag zwijgen?

Gelukkig werd het mij allemaal duidelijk na een warme douche en een powernap. Tijdens de gemeenschappelijke avondmaaltijd van het klooster kreeg ik mijn nonnenontgroening. Regel 1: blijf achter je stoel staan totdat er een gebed is uitgesproken, ga daarna pas zitten. Daar ging het bij mij al fout. Blij dat ik de eetzaal had gevonden, ging ik meteen zitten. Ik werd vriendelijk gecorrigeerd. Regel 2: wees altijd op tijd. Het klooster houdt van rust, reinheid en regelmaat. Ontbijten doen ze om 8 uur. Lunchen om 12:30 uur. Dineren om 19:30 uur. Wie mij een beetje kent, weet dat op tijd komen voor mij best wel een uitdaging is. Laten we het daarbij houden. ;)

Met mij zijn er hier vooral mensen die voor een korte retraite in het klooster slapen. Daarnaast zijn er een aantal studentes uit Rome die perkamentrollen repareren. Ik noem ze de 'booknurses'. Met dit hele gezelschap zit ik s' ochtends, s' middags en s'avonds aan tafel. En eigenlijk is dat heel gezellig aan zo'n lange houten kloostertafel. In de middag maken we een kleine boswandeling en verder speel ik wat op mijn ukele en schrijf ik in mijn dagboek. Lekker rustig en overzichtelijk. Simple life.

'Gloria a te, o Christo. Hai vinto il mare per noi'. Ik kijk nog even naar de monnik die zo uit de Lord of the Rings lijkt weggelopen en neurie de eenvoudige melodie mee die hij op zijn orgeltje speelt. Ergens doet de melodie mij denken aan de 'Walk of Life' van Direstraits. Fluitend verlaat ik de mis. O ja regel 3: stilte. Wees stil. Sttttt...